آشنایی با انواع سرویس اینترنت

در این مقاله سعی کردیم فارغ از هیاهوی تبلیغاتی شرکت‌های تأمین‌کننده‌ی اینترنت، انواع سرویس‌های اینترنتی را معرفی کنیم تا شاید راهنمایی باشد برای افرادی که به دنبال مناسب‌ترین سرویس هستند.

انواع سرویس

DSL

 این سرویس، اتصال با سرعت‌بالا است که از طریق خط تلفن (بدون اشغال خط) برای کاربران اینترنت ارائه می‌شود، DSL رایج‌ترین شکل اینترنت خانگی است. DSL با استانداردها و راهکارهای مختلف به بازار عرضه می‌شود.

مزایا:

• ازآنجایی‌که مبتنی بر خطوط تلفن است، سرویس قابل‌دسترسی است و شرکت‌های زیادی در در ایران این سرویس اینترنتی را ارائه می‌دهند.
• نسبت به دیگر سرویس‌های اینترنتی مقرون‌به‌صرفه تر است.

معایب:

• سریع‌ترین سرویس اینترنتی موجود در بازار نیست.
• سرعت و کیفیت اتصال DSL، با بیشتر شدن فاصله بین استفاده‌کننده و ایستگاه سویچینگ کاهش پیدا می‌کند.

ADSL: ADSL نوعی DSL نامتقارن است، به این معنی که در این سرویس اینترنتی سرعت آپلود و دانلود متفاوت است. معمولاً سرعت دانلود بیشتر از آپلود است، به این دلیل که کاربران معمولی(خانگی) بیشتر از آپلود مطالب، دانلود می‌کنند.

VDSL: VDSL نیز مانند ADSL یک سرویس نامتقارن و زیرمجموعه‌ی DSL است. تفاوت اصلی VDSL نسبت به ADSL سرعت این سرویس‌ است، VDSL می‌تواند سرعت بالاتری نسبت به ADSL ارائه دهد. این سرویس نیز روی بستر سیم‌های مسی و بدون نیاز به سیم‌کشی مجدد قابل‌ارائه است.

DSL سرویس اینترنتی ثابت است که توسط دارندگان پروانه FCP و SRVCO ارائه می‌شود.

 

Wireless

یکی از شیوه‌های استفاده از خدمات پهنای باند، استفاده از ارتباط بی‌سیم یا Wireless است. همان‌طور که از نام آن مشخص است در این سرویس از کابل و خط تلفن استفاده نشده و در عوض، از فرکانس رادیویی استفاده می‌شود. ارتباط بی‌سیم علاوه بر این‌که پهنای باندی بسیار بیش‌تر و پایدارتری نسبت به DSL ارائه می‌دهد،  هزینه‌ی نصب و راه اندازی را به میزان محسوسی کاهش می‌دهد.

Wireless shared: در سرویس اینترنت بی‌سیم اشتراکی، مشترکین بدون نیاز به خط تلفن یا کابل می‌تواند با نصب تجهیزات رادیویی درجایی که به پاپ سایت ارائه‌دهنده سرویس دید دارد (مثل پشت‌بام) از پهنای باند فرکانسی در بستر وایرلس استفاده نمایند. نکته مهم درباره این سرویس وجود یک رادیو طرف پاپ سایت و ارسال فرکانس به چند مشترک است (point to multipoint).

پهنای باند اختصاصی: سرویس پهنای باند اختصاصی به‌صورت Point To Point ارائه می‌شود، یعنی به ازای هر مشتری یک رادیو سمت پاپ سایت قرار دارد و فرکانس اختصاصاً برای یک مشترک ارسال می‌شود. کیفیت و سرعت این سرویس در تمام ساعت شبانه‌روز تضمین‌شده است. این سرویس مناسب سازمان‌ها و کسب‌وکارهایی است که به اینترنت نامحدود و اختصاصی برای انجام امور ارتباطی خود نیاز دارند. این سرویس نیز توسط شرکت‌های دارای پروانه FCP و SERVCO ارائه می‌شود.

WiMAX: WiMAX مخفف عبارت «World Wide Interoperability for Microwave Access» به معنای قابلیت تبادل و استفاده از اطلاعات در سطح جهانی، با دسترسی به امواج ماکروویو است. وایمکس دسترسی به اینترنت را برای مناطقی که امکان دریافت اینترنت ثابت کابلی ندارند، فراهم می‌کند. مهم‌ترین  ویژگی وایمکس، سیار بودن و عدم محدودیت آن به یک مکان مشخص است. فن‌آوری وایمکس، از طریق دکل‌های دوربرد، اینترنت را در  ابعاد بسیار گسترده‌رای کاربران فراهم می‌سازد.

FTTH

FTTH ، از فیبر نوری برای دسترسی به اینترنت پرسرعت استفاده می‌کند، به این صورت که فیبر نوری از یک دفتر مرکزی به محل مشترک کشیده شده و امکان اتسفاده از اینترنت را برای مشترک فراهم می‌آورد.. تفاوت این سرویس با دیگر سرویس‌ها این است که در این فن‌آوری کل مسیر ارتباطی از فیبر‌های نوری پرسرعت تشکیل ‌شده‌است. دارندگان پروانه‌های FTTX و FCP در چارچوب مقررات رگلاتوری می‌توانند سرویس FTTH یا فیبر نوری را ارائه دهند.

TD-LTE

سرویس TDD-LTE مخفف عبارت Time Division Duplexing – Long Term Evolution است، سرویس TD-LTE نیاز به مودم و سیم‌کارت‌های مخصوص دارد. سیم‌کارت در مودم قرار می‌گیرد و صرفاً وظیفه‌ی دریافت و ارسال اطلاعات را بر عهده دارد. (امکان برقراری تماس تلفنی و ارسال پیامک ندارند.) TD-LTE محدودیت‌های سرویس ADSL اعم از محدودیت‌های مکانی و نیاز به خط تلفن را ندارد.

TD-LTE سرویس ثابت بی‌سیم است که توسط شرکت‌هایی که پروانه‌ی FWA دارند، ارائه می‌شود.

 

اینترنت همراه

در حال حاضر ارائه‌دهندگان خدمات تلفن همراه، اینترنت مبتنی بر شبکه‌های سلولی (Cellular network) را روی خط تلفن به مشترکین خود ارائه می‌دهند. نکته مثبت درباره این سرویس سرعت است که با بسیاری از دیگر سرویس‌های اینترنتی قابل‌مقایسه است. بدون نیاز به مودم و یا تجهیزات پیچیده پ اتصال به اینترنت انجام می‌شود؛ اما از معایب اینترنت همراه می‌توان به پوشش دهی نامناسب در برخی از نقاط کشور، تعرفه بالا، تأثیرپذیری از شرایط جوی و پشتیبانی نامناسب نام برد.